بیتوته

شعر و ادب

بیتوته

شعر و ادب

شعر (علی جهانیان)

 

... راه می روم 

        می نشینم...

               می روم ...

انتظار آمدنت تمام ناشدنی است

                                  و حماقت من؛

                                آدامس را تف می کنم.

برگهای زرد زیر پایت سر می خورند

                       و آفتاب روحم را می جود.

آسمان را به آبی شلوار جینت پیوست می کنم.

:«تقصیر از تو نیست‌زن

     مادرت به جای نذری و "چهارقُل" باید بزرگت می کرد.

   ***

خیابان بی تاب توست

       دست عفت را رها می کنی

              چشمانت با تمام خیابان چت می کند

    و عادت ماهیانه ات را

                       مردان شهر

                                 سیاه می پوشند.

کبریت می کشم؛

      « چشمت روشن،

                         تمام کوچه بوی ادکلن تو را مزمزه می کند.

... و من       

        هنوز

              به عادت سالیانه ام

                  تمام شهریور را زیر نیشخند چشمان شهر

                                                                    می رقصم.

و تو

   جشن همگانی گونه هایت را می آرایی...

چه وسعتی دارد، چادرت ، که اینهمه کثافت را

                                                      تاب می آورد.

...بتکان.

      شبهای شهر از چادرت می چکد و من

                               گلهای پونه ی هفده سالگی را

                                                           بو می کشم.

                               و خاطراتم را

                                                   شعرهایم نشخوار می کنند.

«خودت را گم کرده ای.

                    چشمانت چه جاذبه ایست       

                                                 که مرا

                                                    تا گور

                                                         دنبالت می کشد؟!

                       « گورت را گم کن!

***

پلک بر هم می زنی

                      و کبوتران چشمانت

                                    آسمان را پر می کنند.

          سیگار ته می کشد،

                        و باد چادرت را به بازی می گیرد.

          سیگار را له می کنم

                                   و خودم را ...

         چشمانم زیر پایت پهن می شود ...

                      بر می گردی

                              و انتظارت را

                                            با آدامسی

                                                  آغاز می کنم.

                                    

                                                                  (علی جهانیان      ۲۱/۶/۱۳۸۵)

نظرات 8 + ارسال نظر
سما شاهی سه‌شنبه 21 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 09:00 ب.ظ

آقای جهانیان؛ به خاطر وبلاگ و شعر های قشنگتون ممنونم.
در ضمن سالروز تولدتون رو هم تبریک می گم. امیدوارم موفق و سر بلند باشید.

سلام...
ممنونم از همراهیتون...
بیتوته

تینا چهارشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 04:36 ق.ظ

خوب بود.خیلی خوب.

فائزه چهارشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 01:19 ب.ظ http://faratarazbodan.blogfa.com

سلام
و چرا همچنان منتظرش می ماند؟؟؟

خوشحالم که الهه شعر برگشته... همیشه موفق باشید!

مهدی قدیری پنج‌شنبه 23 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 10:24 ق.ظ

گویا آنقدر با تو غریبه گشته ام که دیگر گوش هایم لیاقت شنیدن شعرهایت را ندارند. خیالی نیست علی عزیز می دانم که ...
به امید دیدار

آرین پنج‌شنبه 23 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 12:09 ب.ظ

سلام
علی جان خیلی عالی بود.دمت گرم.خیلی حال کردم......
جانا سخن از زبان ما می گویی.
موید باشی

عمار دهقان بهابادی پنج‌شنبه 23 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 07:04 ب.ظ

سلام
وقتی با حامد برای هم شعر می خونیم و حامد شعرهای شما را می خونه بهتون حسودی می کنم . وقتی آدم خیلی درد داره - وقتی فقط می خواد گریه کنه برای فرار فقط می تونه بنویسه منم همیشه دوست داشتم خوب بنویسم تا آروم شم فوق العاده خوشحال می شم از نزدیک ببینمتون و از نظراتتون در مورد نوشته هام استفاده کنم .

سارا و هدا دوشنبه 27 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 07:27 ب.ظ http://http://www.khandehaye-kaboud.blogfa.com

کاش هیچ وقت معشوق ظالمی نداشتم که برای پژمرده شدن روحم با شکوه ترین جشن را بگیرد


موفق باشی .اگر چه هستی

مقداد گلشنی شنبه 6 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 05:07 ب.ظ

سلام
خوشحال ام از این که یه کار سپید عالی رو خوندم و متاسف ام که دیگه حضور تو رو توی دانشگاه از دست دادیم...
امیدوارم موفق باشید.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد