شعر (علی جهانیان)

می جوشد از نگاه غزل ، بی خیال اشک آه این حریف هر شبه،بی قیل و قال، اشک می لولم از درون به خودم با هزار درد ... می جوشد از هوای غزل بی خیال اشک می پرسم از خودم که کی ام؟زنده ام؟ولی باز این جواب؛حسرت و درد و سوال ...اشک مرداب چشم در تب مرغان آبزی... نقش سراب حسرت این بال بال ، اشک تا می روم به یاد تو پلکی به هم نهم سر می رسد هجوم غم بی زوال ، اشک سر می نهم به دفتر شعرم به بسترم جاری کنم به کاغذ بی خط و خال ، اشک می بینم این تمام من است، این تمام من بیست و سه سال حسرت و بیست و سه سال اشک                                        (علی جهانیان 20/3/8۲)