همه
در بند دو خط فریادنددرد،
کمبود ورق کاغذ نیستمطلب
این نیست که انشا دادندآی
آقای معلم بنویسبنویس
آینه ها آزادندتا
نخوردی سر خط کش بنویسبنویس
آب به بابا دادندبنشین
دست به سینه که کتابدفتر
و مدرسه بی بنیادنداین
همه قصه نوشتند آخرباز
هم آب به بابا دادند
با
همه وسعت این تخته سیاهآب
و بابا همگی بر بادندشهیر کنعانی
گر چه در ظاهر هر پنجره ای لطف و صفااست
پشت
این پنجره ها ، زوزه بادی تنهاستگول
چشم تر این پنجره ها رانخوریداشک
شیشه فقط از ترس ظهور سرمااستماه
و خورشید همه شیشه نوازند ولیباد
تا آخر سرمای زمستان با ماستبشکن
ای پنجره بگذار که بادی بوزدبیش
از این ماندن تو مانع پژواک صدااستشهیر کنعانی