شعر (علی جهانیان)

... تا دوباره ی زنده گی ؛

                                   زنده به گور چشمانت ...

صور را پلکی اگر بتکانی

                          عیسی مصلوب دستانت را

                                                       زاده می شوم.

اما...

    باید ؛ باید

                تاب بیاورد یعقوب وار

                                          پیراهنی را ...

                                                   شاعر الفاظ شبانه.

نمی توانستم

       برزخ سکوت را در خواهش چشمها

                                        به سنگ عاشقانه ی کلمات

                                                                     صبور بمانم.

             ***

می میرم در فاصله ی نگاهها ؛

                              در مسلخ صدا؛ من ...

                               - آونگ بازیگوش کودک مرگ و زنده گی -

آه اگر می توانستم خود را

                               از بود و نبود؛

                                            از ازدحام و سکوت  

                                                             تمیزی یابم.

                                                - در برزخی که خدا توئی -

             ***

صدای پای مرگ را

                      - در معرکه ی چشمانت -

                                        برهنه و چشم در چشم

                                                               آغوش می گشایم ...

                                                                             تا دوباره ی زندگی ...

                                                                          (علی جهانیان    ۸/۸/۸۵)